عنوان : لباسی گشاد برای اولاند

دسته : سیاست بین المللی

این مطلب در سایت حرف تو منتشر شده است .

در این روزهایی که شاهد تحولات شدید و البته غیرقابل پیش بینی در خاورمیانه هستیم ، برخی از کشورهای منطقه هم به دلیل آشفتگی در سیاست های بلند مدت ، ناچار به تن دادن به تغییرات فراوان در دیپلماسی بین المللی شان هستند . این تغییرات شدید و البته ناشیانه  فرصتی مناسب برای ماهیگیری کشورهای استعمارطلب را فراهم آورده است  .

فرانسه از جمله کشورهایی است که در این سالهای اخیر ، شاید به یاد سالهای استعمار سیاه خویش افتاده و قصد دارد در این اوضاع آشفته داخلی اش که با 3/3 میلیون بیکار ، رشد اقتصادی بسیار ناچیز ،کاهش رتبه اعتبار مالی برای دومین سال پیاپی ، کسری بودجه شدید و ...  دست و پنجه نرم می کند ، راه گریزی پیدا کند .

شاید فرصتی که اتحادیه اروپا تا سال 2015 به اولاند داده است تا اوضاع اقتصادی اش را جمع و جور کند هم مزید بر علت شده تا این چهره نه چندان محبوب در داخل فرانسه دست به اجرای برنامه هایی اینچنین جسورانه که نه ، احمقانه در خاورمیانه بزند .

فرانسه در این میان به ظاهر در جستجوی جای پاهای قدیمی آمریکا در منطقه است تا خود را در خلأ حضور ایالات متحده ، ناجی ملتهای خاورمیانه نشان دهند و از اجرای این بازی ، شاید مرهمی بر دردهای داخلی اش بزند .

اولاند که به شدت محبوبیتش در داخل فرانسه کاسته شده است این روزها از خلأ امنیتی در عراق استفاده کرده و به وسیله دنیس گاور ( سفیر فرانسه در عراق ) پیشنهاد های همکاری نظامی و اطلاعاتی به نوری المالکی داده است . البته اینکه اولاند سعی می کند کمبودهای داخلی اش را با جریانسازی های عظیم الجثه ای مثل همین مورد عراق جبران کند ، آینده ای روشن از افقهای دید وی به چشم نمی آید جز به دام افتادن در باتلاقی که بزرگتر از فرانسه در آن محبوس شده اند .

فرانسه در طراحی جسورانه ای ( البته شما بخوانید احمقانه ) با اعزام نیروهای به مراتب بیشتر از آمریکائیها در رزمایش های ناتو ، موج سواری در عراق و اعزام نیروهای ویژه برای برقرای نظم در آفریقای مرکزی ! سعی دارد خود را فارغ از اوضاع داخلی اش  یک ابرقدرت نشان دهد ک به نظر این لباس برای فرانسه بسیار گشاد است .

بهتر است اولاند تمام وقت و هزینه اش را صرف حل مشکلات داخلی اش کند تا اینگونه با بازی دادن خود در مناقشات بین المللی ( همچون جریان مخالفت های ناشیانه اش با توافق نامه هسته ای ایران با گروه 1+5 ) همان آبروی کم مانده اش را هم بر باد بدهد . فرانسه در قد وقواره ای نیست که بخواهد در این سن و سال دست به  اجرای چنین برنامه های هیجانی و خطرناکی برود .